سفر به گوانگژو چین و خاطرات جذاب آن قطعا یکی از بهترین سفر های زندگیم میشه. درست اول تیر ماه 97 بود که هوس کردم همراه یکی از دوستای چینی ام که دانشجو زبان فارسی در ایران بود شروع به راه اندازی یک کار مشترک کنم .

از اونجایی که من کلا آدم عجولی هستم در لحظه تصمیم گرفتم و گوشی موبایل رو برداشتم، با دوستم تماس گرفتم ماجرا رو براش تعریف کردم و قرار گذاشتیم که همدیگرو ببینیم و مفصل صحبت کینم. عصر همون روز تو کافه ای همدیگرو ملاقات کردیم و در مورد همه چی باهم صحبت کردیم آخرش مثل همیشه به این نتیجه رسیدم که با این سرمایه ناچیز بشینم خونه خیلی ام سود کردم.

تو اون ملاقت متوجه شدم که ویهان، دوستم قصد دار تعطیلات تابستون رو برای دیدن خانواده و نامزدش به چین بره. اون فقط به من یه تعارف کوچولو زد گفت بیا بریم چین!!!!

خانواده ام خوضی، نامزده دوستم می شناختن عید 97 اومده بود ایران چند روزی باهم بودیم به همین خاطر زیاد سخت گیری نکردن. منم که از بیکاری و یکنواختی زندگی خسته شده بودم تعارفشو تو هوا گرفتم. گفتم من میام منتها هرچقدر هم که من کارای ویزا رو زودتر انجام می دادم باز هم تاریخ پروازم با ویهان جور نمی شد.

به همین دلیل ویهان رفت و تاریخ پرواز من حدودا 10 روز بعد از پرواز ویهان شد. منی که دورترین مسیری که رفته بودم از قزوین تا ابهر اونم با سرویس دانشگاه بود مونده بودم چطور باید تنها سفر کنم اونم تو مملکتی که حتی یک کلمه از زبونشون نمیفهمم.

اما دلم رو زدم به دریا و این موقعیت رو به فال نیک گرفتم چمدونم رو جمع کردم. حتما می دونید که چین چند برابر ایران و همینطور چقدر جمعیت دار حالا فکر کنید که من باید می رفتم به گوانگژو Guǎngzhōu و از اونجا می رفتم به ایستگاه قطار، با قطار سریع السیر می رفتنم به شهر گویلین در جنوب چین که خوضی در اون شهر ساکن بود.

خاطرات جذاب سفر به گوانگژو چین

تاریخ پرواز من 28 تیر ماه 97 ساعت 22 به وقت ایران از فرودگاه امام خمینی به مقصد گوانگژو چین بود از اونجایی که چین 3 ساعت از ما جلوتر با محاسبه 9 ساعت پرواز من به وقت ایران ساعت 6 صبح و به وقت چین 9 صبح رسیدم به گوانگجو از قبل بلیط قطار به مقصد گویلین Guilin رو گرفته بودم اما ساعت بلیط قطار 8 شب بود حدود 10 ساعت وقت داشتم تا برم به ایستگاه راه آهن گوانگجو.

 

شهری که من زندگی می کنم ایستگاه قطارش اندازه یک پارک محلی کوچولو، وقتی وارد ایستگاه قطار گوانگژو شدم و اون همه جمعیت و 22 تا گیت رو دیدم ترس تمام وجودمو گرفت که نکنه من نتونم درست قطارمو پیدا کنم و جا بمونم.